Τετάρτη, 29 Μαρτίου

Uncategorized

Uncategorized

Τὸ «κρῖμα τοῦ Θεοῦ» στοὺς βίους τῶν Ὁσίων Του – Τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ – Μέρος 6ο

Ομιλία Πανοσιολογιώτατου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, Αρχιμανδρίτη Πέτρου ΜΕΡΟΣ 6ο Ἐὰν πράγματι εἴμαστε ἀναγεννημένοι καὶ φέρουμε καινὴ ἐν Χριστῷ ζωή, τὸ κρίμα τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ ἐπαναληφθεῖ στὴ ζωή μας, καὶ τὸ κρίμα Του συνίσταται στὸ ὅτι πῆρε ἐπάνω Του ἄδικα παθήματα καὶ ἄδικο θάνατο. Ἐὰν στὴ μετάνοιά μας ἀκολουθήσουμε τὸν Χριστὸ στὴν καθοδική Του πορεία, ὁ Κύριος θὰ ἀφομοιώσει τὰ παθήματά μας στὰ δικά Του παθήματα καὶ θὰ μεταβάλει τὸν σταυρὸ τῆς μετανοίας μας, στὸν δικό Του Σταυρό, ἀποδίδοντας σὲ ἐμᾶς τὴ δόξα Του. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέει: «Ποῖον γὰρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ’ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ Θεῷ»[1]. Ἐὰν κατανοήσουμε ὅτι ὁ Χριστὸς...
Uncategorized

Τὸ «κρῖμα τοῦ Θεοῦ» στοὺς βίους τῶν Ὁσίων Του – Τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ – Μέρος 5ο

Ομιλία Πανοσιολογιώτατου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, Αρχιμανδρίτη Πέτρου ΜΕΡΟΣ 5ο Μελετῶντας τὸν βίο τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ μπορεῖ κάποιος νὰ ἀναρωτηθεῖ, γιὰ ποιόν λόγο οἱ Ἅγιοι πρέπει νὰ ὑπομείνουν τόσο ἀκραῖα παθήματα, ποὺ φτάνουν ἀκόμη καὶ μέχρι τὸν ᾅδη; Ὁ Χριστὸς πρῶτος κατῆλθε μέχρι καὶ τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς. Τὸ πλήρωμα τῆς κενώσεώς Του προηγήθηκε τοῦ πληρώματος τῆς ἀκατάλυτης δόξας τῆς Ἀναστάσεώς Του. Στὸν λόγο τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν ὅσιο Σιλουανὸ «Κράτα τὸν νοῦ σου στὸν ἅδη καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι» μποροῦμε νὰ διακρίνουμε μιὰ ἀναλογία μὲ ἐκεῖνο ποὺ ὁ Ἴδιος ἔκανε κατὰ τὴν ἐν σαρκὶ ἐπιδημία Του. Ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή του, ὁ Χριστὸς μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου, «γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρ...
Uncategorized

Τὸ «κρῖμα τοῦ Θεοῦ» στοὺς βίους τῶν Ὁσίων Του – Τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ – Μέρος 4ο

Ομιλία Πανοσιολογιώτατου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, Αρχιμανδρίτη Πέτρου ΜΕΡΟΣ 4ο Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἀναρωτηθεῖ: «Γιὰ ποιόν λόγο ἡ αὐτοκαταδίκη μᾶς δικαιώνει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;». Ἡ ἀπάντηση ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι, ὅταν μετανοοῦμε γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μας, ὁμολογοῦμε μιὰ παγκόσμια ἀλήθεια καὶ ὡς ἐκ τούτου ἑλκύουμε τὸ Πνεῦμα τῆς Ἁληθείας, τὸ Ὁποῖο μᾶς θεραπεύει καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ Φῶς τῆς Βασιλείας. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καθαριζόμαστε ἀπὸ τὸν «νόμον τῆς ἁμαρτίας»[1] καὶ ὁ Ἀγαθὸς Παράκλητος διεισδύει στὴν καρδιά μας, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τὸν αἰώνιο νόμο ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται»[2]. Ὅπως γράφει ὁ ὅσιος Σωφρόνιος: «Καὶ ἂν θέλουμε νὰ διεισδύσουμε στὸ μυστήριο καὶ νὰ γνωρίσουμε μὲ πο...
Uncategorized

Τὸ «κρῖμα τοῦ Θεοῦ» στοὺς βίους τῶν Ὁσίων Του – Τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ – Μέρος 3ο

Ομιλία Πανοσιολογιώτατου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, Αρχιμανδρίτη Πέτρου ΜΕΡΟΣ 3ο Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ὅραση τοῦ Χριστοῦ ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός, ἡ ἐνέργεια τῆς χάριτος βαθμηδὸν ἐλαττωνόταν. Ἡ μνήμη ἐκείνου ποὺ εἶχε γνωρίσει παρέμενε στὴ συνείδησή του, χωρὶς ὅμως τὴν πρότερη ἰσχύ. Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ στὴν καρδιά του μειώθηκαν, γιὰ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἀπορία καὶ ἀπὸ φόβο ἀπώλειας τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ. Πῶς μποροῦσε νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἀπώλεια αὐτή; Ὁ ὅσιος Σιλουανὸς δέχθηκε τὴ χάρη τῶν τελείων ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς τους πορείας. Τὸ χάρισμα αὐτὸ ὅμως μετατρέπει τὴ ζωή σὲ ἀληθινὸ μαρτύριο, καθὼς ἡ πεπτωκυῖα ἀνθρώπινη φύση ἀδυνατεῖ νὰ φυλάξει τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος. Σύμφωνα μὲ τὴ μαρτυρία τῶν Πατέρων μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στὸν παρόν...
Uncategorized

Τὸ «κρῖμα τοῦ Θεοῦ» στοὺς βίους τῶν Ὁσίων Του – Τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ – Μέρος 2ο

Ομιλία Πανοσιολογιώτατου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex Αγγλίας, Αρχιμανδρίτη Πέτρου ΜΕΡΟΣ 2ο Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ εἰσῆλθε στὸ Μοναστήρι ὁ Συμεὼν μέσῳ τῆς προσευχῆς, καὶ ἰδιαίτερα τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ, ἀνακάλυπτε ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴ βαθειὰ καρδιά του. Ξεκίνησε τὴ μοναχική του ζωὴ μὲ διακαὴ καὶ ἄσβεστο πόθο γιὰ συμφιλίωση μὲ τὸν Θεό. Τὸ πρῶτο διακόνημά του ἦταν στὸν Μύλο τῆς Μονῆς, ὅπου μὲ μεγάλη ἐπιμέλεια ἐκτελοῦσε τὴ σκληρὴ ἐργασία ποὺ τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ. Κοιμόταν ἐλάχιστα καὶ ἔτρωγε μὲ ἐγκράτεια, ἐνῶ ἀδιάλειπτα ἔχυνε ἄφθονα καὶ ἀπεγνωσμένα δάκρυα στὴ μετάνοιά του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ[1]. Ἡ ἐπίκληση τοῦ παναγίου Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ γλύκαινε τὴν ψυχὴ τοῦ ἀδελφοῦ Συμεών. Κάποιο βράδυ, ἐνῶ στεκόταν μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος, ἡ προσευχὴ εἰσέδυ...