Ενημέρωση

Tου Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία της Ιεράς μονή Αγίου Ιωάννη του Προδόμου Essex Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος περιγράφει τὴν πνευματικὴ ζωὴ ἀκολουθώντας τὰ τρία αὐτὰ στάδια: τῆς κλήσεως ἀπὸ τὸν Θεό, τῆς δοκιμασίας τῆς πιστότητας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς μόνιμης ἀνακτήσεως τῆς θείας χάριτος. Στὸ πρῶτο στάδιο ὁ Θεὸς ἐπισκέπτεται τὸν ἄνθρωπο καὶ συνάπτει μαζί του διαθήκη. Ὁ ἄνθρωπος πλημμυρισμένος ἀπὸ οὐράνια ἀγαλλίαση εἶναι γεμάτος πεποίθηση λόγῳ τῆς φανερῆς ἐγγύτητας τοῦ Θεοῦ. Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ στάδιο τῶν κλυδωνισμῶν καὶ τῆς καρτερίας στοὺς πειρασμούς, καθὼς ὁ Θεὸς μοιάζει νὰ ἀπομακρύνεται καὶ ἡ χάρη Του δὲν εἶναι αἰσθητὴ στὴν καρδιά. Τὸ τρίο στάδιο χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀνακαίνιση καὶ τὴ σταθερὴ ἐνοίκηση τῆς θείας χάριτος στὴν καρδιά. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τόνιζε ἰδιαίτερα τὴν ἐξέ...

Tου Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία της Ιεράς μονή Αγίου Ιωάννη του Προδόμου Essex Ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς προσωπικῆς συναντήσεώς του μὲ τὸν ὄντως Ὄντα, τὸν Χριστό, ὁ ἅγιος Σωφρόνιος δὲν ἔπαυσε μὲ ἄκρα ἔφεση νὰ μυεῖται στὸ μυστήριο τοῦ ἀποκαλυφθέντος Θεοῦ καὶ νὰ ἐμβαθύνει στὶς ἄπειρες διαστάσεις τῆς Ὑποστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, κατ’ εἰκόνα τοῦ Ὁποίου κτίσθηκε ἐξαρχῆς ὁ ἄνθρωπος. Τότε ὁ Γέροντας κατανόησε πραγματικὰ τὸν πνευματικὸ «τόπο» τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καὶ τὴ δυνατότητά του νὰ προσλάβει ἐντός του τὸ θεανθρώπινο πλήρωμα. Εἶδε τὶς δύο μεγάλες ἐντολὲς τῆς ἀγάπης νὰ ἀποβαίνουν νόμος ὁλόκληρου τοῦ εἶναι του, καὶ νὰ ἐκδηλώνονται ἡ μὲν πρώτη μὲ ἀκράτητο πόθο γιὰ τὸν Θεὸ μέχρι αὐτομίσους, ἡ δὲ δεύτερη μὲ τὴν προσευχὴ ὑπὲρ τοῦ κόσμου μέχρι αὐτολήθης καὶ μεγάλων δακρύων. Ἡ τυρανν...

Tου Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία της Ιεράς μονή Αγίου Ιωάννη του Προδόμου Essex Ἀποφεύγουμε σκοπίμως νὰ τονίσουμε τὰ θαύματα τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, γιατὶ πιστεύουμε πὼς οὔτε ἐκεῖνος θὰ τὸ ἤθελε. Ἦταν πάνω ἀπὸ ὅλα ἄνθρωπος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Κάθε ἐπαφὴ μαζί του, ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ ἁπλή, δὲν ἦταν συνήθης. Ἦταν ἄνοιγμα ζωῆς καὶ θεωρίας. Καὶ ὁ παραμικρὸς λόγος του πληροφοροῦσε μὲ χάρη ὅσους τὸν προσέγγιζαν. Προσευχόταν μὲ ἔνταση ἐκτενῶς γιὰ τοὺς πάσχοντες, ἀλλὰ χαιρόταν περισσότερο καὶ ἀπὸ ἕνα ὁρατὸ θαῦμα, ὅταν ὁ λόγος του καὶ ἡ προσευχή του μεταποιοῦσαν τὴν καρδιά τους. Ἀγωνιζόταν νὰ μειώσει τὸν πόνο τους, ἀλλὰ ἐκδαπανοῦνταν μέχρι τέλους προκειμένου νὰ διακονήσει τὸ μεγαλύτερο καὶ σημαντικότερο θαῦμα τῆς πρόσκαιρης ὑπάρξεως· τὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Ζῶντος καὶ αἰωνίο...

Tου Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία της Ιεράς μονή Αγίου Ιωάννη του Προδόμου Essex Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ μᾶς καταπλήσσει. Εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλες τὶς γενεὲς ἕως συντελείας τοῦ αἰῶνος, διότι στὸ Πρόσωπό Του βρῆκε λύση κάθε ἀδιέξοδο. Κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή του «ζοῦσε τὴν τραγωδία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλὰ τραγωδία δὲν ἔμενε σὲ Αὐτόν»[1]. Ἀντιθέτως, πρὶν τὴν ἄκρα ταπείνωσή Του ἔδιδε στοὺς δικούς Του τὴν εἰρήνη Του. Στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύφθηκαν ἀφενὸς ὁ ἀπρόσιτος καὶ αἰώνιος Θεός, ἀφετέρου ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν εἶχε συλλάβει πρὸ καταβολῆς κόσμου ὁ Θεὸς μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἁγίας Τριάδας κατὰ τὴ θαυμαστὴ καὶ προαιώνια βουλή Του. Στὸ Πρόσωπό Του βρῆκαν ἐκπλήρωση τὰ πάντα, διότι Αὐτὸς εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή»[2]. Κατ’ ἐπέκτασιν, ...