Τετάρτη, 29 Νοεμβρίου

Ομιλίες

Ενημέρωση, Ομιλίες

Κήρυγμα τοῦ Π. Πέτρου, 27.08.23, Ὁ Πλούσιος Νεανίας (Ματθ. 19,16-26)

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ περιγράφεται ὡς πῦρ (Ἰερ. 23,29) ἢ ὡς λύχνος ποὺ φωτίζει τὴν ὁδό μας (Ψαλμ. 118,105). Ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ περιγράφηκε ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο καὶ ὡς «μάχαιρα δίστομος» (Ἑβρ. 4,12), ἡ ὁποία διατέμνει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀφαιρεῖ ὅλα τὰ κρύφια της. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς λέει στὸ Εὐαγγέλιό Του: «οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. 10,34), καὶ «πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν» (Λουκ. 12,49). Αὐτὸ ἀκριβῶς βλέπουμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ἀδελφοί μου. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἔφερε μεγάλη κρίση γιὰ ὅλους τοὺς γύρω Του. Ἕνας πλούσιος νεανίας πλησίασε τὸν Κύριο, καὶ συγκινημένος ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὴν ἁγιότητά Του, Τοῦ ἔθεσε τὸ πιὸ σημαντικὸ ἐρώτημα στὴ ζωή μας: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;». Τότε ὁ Κύριος ἀγάπησε τὸν νέον αὐτόν, ὅπως καταγράφεται...
Ενημέρωση, Ομιλίες

Ο γλυκασμός της εμής ψυχής… – Επισκόπου Λήδρας κ. Επιφανίου

Ο γλυκασμός ψυχής εμής, και δεινών απολύτρωσις Κόρη, αοράτως νυν αποφοιτήσασα, λύτρωσαί με πάσης κακώσεως· ην το πλήθός μοι των πταισμάτων προεξένησε, και παντοίας βλάβης, ανώτερον εις αεί με διαφύλαξον. (Θεοτοκάριον Αγίου Νικοδήμου, ήχος πλ. β , Σάββατον εσπέρας, ε ᾠδή) Η τραγωδία του σήμερα διαζωγραφίζεται με έντονα χρώματα, κατά το πλείστον κόκκινα. Παντού κόπος και πόνος, φόβος και τρόμος, αίμα και πυρ. Το κόκκινον, το αίμα του αδελφού σου που χύνεται η που το χύνεις, το αίμα της καρδιάς του, το αίμα του σώματός του, το αίμά μου. Αυτή είναι η πανανθρώπινη ταλαιπωρία· η αποστασία του ανθρώπου από τον Θεόν. Το ιστορικόν δράμα της ανθρωπότητας.  «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος, τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου…;».  Η πανανθρώπινη αυτή κραυγή από τα βάθη των αι...
Ενημέρωση, Ομιλίες

04.06.23, Κήρυγμα τοῦ Π. Πέτρου γιὰ τὴν Πεντηκοστὴ

Ὑπῆρξε καιρὸς ὅταν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦσε νὰ ἀναπαυθεῖ πάνω στὴ γῆ. Ὑπῆρξε καιρὸς ποὺ ἡ ἁμαρτία εἶχε πολλαπλασιασθεῖ σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ ὁ Θεὸς ἀναγκάσθηκε νὰ κατακλύσει ὅλη τὴ γῆ καὶ νὰ κάνει καινούργια ἀρχή. Ὡστόσο, ὁ Θεὸς ἔστειλε ἔπειτα στὸν κόσμο τον Μονογενῆ Του Υἱό, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ὁ Μεσίτης ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, φέρνοντας τὴ συμφιλίωση μεταξὺ τῶν δύο. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνάληψή Του, ὁ Κύριος μίλησε στοὺς μαθητές Του γιὰ τὴν ἐπαγγελία τοῦ Πατρός, λέγοντας: «ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πάτρός μοῦ ἐφ’ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλεὶ ἕως οὗ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψους δύναμιν» (Λουκ. 24,49). Ὁ Θεὸς ἔχει κάνει στὸν λαό Του πολλὲς ἐπαγγελίες. Στὴν ἀρχή, ὑποσχέθηκε στὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα ὅτι τὸ σπέρμα τῆς γυναικὸς θὰ συντρίψει τὴν κεφαλὴ τοῦ ὄφεως (Γέν. 3,15)....
Ενημέρωση, Ομιλίες

26.02.23, Λόγος γιὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Συγχωρήσεως (Π. Ζαχαρίας)

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἔχει χαρακτηρισθεῖ φρικτή. Ὄντως, εἶναι φρικτή, ὄχι, ὅμως, τόσο γιὰ τὸν κόπο τῆς μετανοίας ποὺ προτείνει στοὺς πιστούς, ὅσο γιὰ τὸ ὅτι καθ’ ὅλη αὐτὴν τὴν περίοδο στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι διεγηγερμένη ἀπὸ τὴ μεγάλη χάρη ποὺ ἐκχέεται ἄφθονα. Ἂν ἀστοχήσουμε στὴν ἀπόκτηση τῆς χάριτος, ματαιώνουμε τὴν κλήση μας, τὴν πνευματική μας ἀνανέωση. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ κατεξοχὴν περίοδος, κατὰ τὴν ὁποία μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ ἀγωνιζόμαστε νὰ βροῦμε τὴ βαθειὰ καρδιά μας καὶ νὰ ἐγκαταστήσουμε ἐκεῖ τὴ ζῶσα καὶ νοερὰ αἴσθηση τῆς Παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὸν τὸν πόθο ἀναλαμβάνουν ἀσκητικὴ κακοπάθεια ὅλοι ὅσοι ἀγάπησαν τὴν πρώτη ταπεινὴ ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ (βλ. Β’ Τιμ. 4,8). Εὐπρεπίζονται, προκειμένου νὰ Τὸν συναντήσουν, ὅταν θὰ ἔλθει πάλι στὸν...
Ομιλίες

Ζοὺμ μὲ τὸν Π. Πέτρο, 11.04.21, «Καρδία σοφῶν ἐν οἴκῳ πένθους» (Σοφ. 7,4), ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

Μέρος 1ο Σήμερα, μετὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προβάλλει τὸν καρπὸ τῆς σταυρικῆς ζωῆς, τὴν ἁγιωσύνη, ἡ ὁποία ἀποκτᾶται διὰ τῆς ἀσκητικῆς βιωτῆς καὶ κυρίως μέσῳ τοῦ μοναχισμοῦ. Τὴν ἁγιωσύνη αὐτὴ βλέπουμε στοὺς φίλους τοῦ Σταυροῦ, καὶ σήμερα ἰδιαιτέρως στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγ. Ἰωάννη τοῦ Σιναΐτη. Ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ σημειωθεῖ ὅτι, καὶ ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης καὶ ὁ Γ. Σωφρόνιος κατεῖχαν γνώση πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλὰ εἶχαν καὶ τὸ χάρισμα τοῦ λόγου νὰ μεταδίδουν τὴ γνώση αὐτὴ στὴ γενεά τους. Δὲν μπόρεσα νὰ μὴν προσέξω ὅτι τὸ βιβλίο «Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθὼς ἐστι» καὶ «Ἡ Κλίμακα» ἀρχίζουν μὲ παρόμοια κεφάλαια, περὶ τῆς μνήμης τοῦ θανάτου, τοῦ πνευματικοῦ πένθους καὶ τῆς μετάνοιας. Εἶναι θαυμαστὸ καὶ πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό: ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα...
Ομιλίες

Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Πέτρου ἀπὸ τὶς 29.03.20 Κυριακὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος

Μέρος Ι Μετὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἔχουμε δύο Κυριακές ἀφιερωμένες στοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς ἅγιες Μητέρες. Σήμερα στὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν Σιναΐτη καὶ τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ στὴν Ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὅτι ἡ ἀσκητική, ἁγία ζωή ἀπορρέει ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Προκειμένου ὁ῀λόγος τοῦ Σταυροῦ῀ (Α΄ Κορ. 1,18, ἑλληνικό κείμενο) νὰ ἀκούγεται/νὰ ἀκουστεῖ, (νὰ ἠχεῖ/νὰ ἠχήσει) στὴν καρδιά μας, πρέπει πρῶτα νὰ σταυρώσουμε τὸν νοῦ μας μὲ τὶς εὐαγγελικὲςἐντολὲς. Πῶς; Ὁρίσαμε τὸν Χριστὸ ὡς πρότυπο γιὰ τὴ ζωή μας καὶ ὅσο περισσότερο συγκρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ Αὐτόν, τόσο περισσότερο βλέπουμε τὶς μεγάλες ἀδυναμίες μας,( τὶς ἐλλείψεις μας, τὶς ἀτέλειές μας}. Αὐτός ὁ μεγάλος πόνος φέρνει στὴν ἐπιφάνεια αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε καρδιά, ἐκεῖνο τὸ πνευματικὸ μέρος ὅπου, ὅπως...
Ομιλίες

Ζουμ μὲ τὸν Π. Πέτρο, 20.03.2022, Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Μέρος 1ο Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, γιορτάζουμε τὸν θρίαμβο τοῦ Ὀρθόδοξου δόγματος καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων. Αὐτὸς εἶναι ἕνας θρίαμβος ποὺ πρέπει νὰ βιωθεῖ ἐμπειρικὰ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, διότι ποῖο ὄφελος ἔχουμε ἂν δὲν βιώσουμε τὸν θρίαμβο τῆς ὀρθῆς πίστης στὴν ἴδια μας τὴν καρδιά, ἐὰν ἡ ἀληθινὴ εἰκόνα, ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, δὲν ἀποκατασταθεῖ μέσα μᾶς; Αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἐμπειρία ἐξέφρασε ὡς θεολογία του, ὁ σημερινὸς μεγάλος ἱεράρχης, ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, ἐξηγώντας τὸ μυστήριο τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ ἄκτιστο Φῶς τῆς Θεότητος. Ὅπως εἶπε ὁ Γ. Σωφρόνιος, πρὶν ἀπὸ ἑξακόσια χρόνια ὁ ἅγ. Γρηγόριος ἀπάντησε στὰ ὑπαρξιακὰ προβλήματα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο στὴν ἐποχή μας ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, τὸ βίωμα τῆ...
Ομιλίες

Ζουμ μὲ τὸν π. Πέτρο, 20.02.22, Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου

Μέρος 1ο Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ ὀνομάζεται «τὸ Εὐαγγέλιο ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ». Εἶναι τόσο πλήρης στὴ γνώση ποὺ ἐμπεριέχει τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς σχέσης τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο, ὥστε ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι ἀκόμα καὶ ἂν εἶχαν χαθεῖ ὅλες οἱ Γραφὲς καὶ εἶχε σωθεῖ μόνο ἡ παραβολὴ αὐτή, θὰ ἔφθανε γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι Αὐτὸς ποὺ τὴν εἶπε ἦταν ὁ Θεός. Ἔχει τέτοιο βάθος γνώσεως ὥστε ἀπὸ μόνη τὴς φθάνει γιὰ νὰ μᾶς δίνει ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε γιὰ νὰ βροῦμε τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ. Ἡ κλεῖδα τῆς ἑρμηνείας τῆς περικοπῆς μᾶς δίδεται σὲ μερικοὺς στίχους πρίν, ὅπου λέγεται ὅτι πλησίαζαν τὸν Χριστὸ τελῶνες καὶ ἁμαρτωλοὶ μὲ σκοπὸ τὸ «ἀκούειν τὸν λόγον Αὐτοῦ» (βλ. Λκ. 15,1). Καὶ οἱ Φαρισαῖοι «διεγόγγυζον» γιατὶ ὁ Χριστὸς δεχόταν κοντά Του τοὺς τελῶνες καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς, γιὰ τοὺς ὁποίους αὐτοὶ πίστευαν ὅτι&...
Ομιλίες

Ζουμ Π. Πέτρου, 30.01.2022 Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ Ζακχαίου»

Μέρος 1ο Ὅπου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει σὲ ἀφθονία, τείνει νὰ ἐμφανίζεται ὁ πειρασμὸς ποὺ ὀνομάζεται ΛΗΘΗ. Γνωρίζοντας πόσο ὀλέθριο εἶναι γιὰ τὴν πνευματική μας ζωή, ὁ ἐχθρὸς συχνὰ προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν λόγο τῶν Πατέρων μας καὶ ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ρίξει τὴ ζωή μας σὲ ἀναισθησία. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλάσμα τῆς συνήθειας καὶ ἂν μάθει μέρα μὲ τὴ μέρα νὰ πέφτει σὲ αὐτὴ τὴ λήθη, νὰ μὴ διαβάζει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴ προσεύχεται ὅσο μπορεῖ καὶ πρέπει, ἡ συνήθεια τὸν τραβάει ὅλο καὶ περισσότερο καὶ καταλήγει στὴν αἰώνια λήθη. Ξεχνᾶ τὸν Θεό, τοὺς ἁγίους, καὶ μπορεῖ μάλιστα νὰ φτάσει μέχρι τὸ σημεῖο νὰ πεῖ: «οὐκ ἐστὶ Θεὸς» (Ψαλμ. 13,1). Ἡ λήθη εἶναι θανάσιμο πάθος ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει ὁ προθάλαμος τῆς αἰώνιας λήθης. Ὅπως ἡ ἀνάμνηση τοῦ Θεοῦ μᾶς ἑλκύει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ, ...
Ομιλίες

Ζουμ μὲ τὸν Π. Πέτρο – Εὐχαριστία, Τὸ κλειδὶ τοῦ Παραδείσου

Μέρος 1ο    Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο (Λουκ. 17,12-19) εἶναι ὁ κήρυκας τῆς ἔναρξης μιᾶς προκαταρκτικῆς περιόδου πρὶν τὸ Τριώδιο, ἡ ὁποία μᾶς προσφέρει κάποιες σταθερὲς γιὰ τὴν πνευματική μας ζωὴ καὶ μᾶς διδάσκει τρόπους νὰ βροῦμε ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό. Τὸ πρῶτο σημεῖο ποὺ πρέπει νὰ τονίσουμε εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς μπῆκε σκόπιμα στὸ χωριὸ τῶν δέκα λεπρῶν, γιὰ νὰ τοὺς συναντήσει. Ὁ λοιμὸς τῆς λέπρας ἐπέβαλε μιὰ ὁρισμένη ἀποστασιοποίηση στὴ ζωή τους, ἡ ὁποία τελικὰ ἔγινε εὐλογία γιὰ αὐτούς. «Ἔστησαν πόρρωθεν», μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸ νόμο ἔπρεπε νὰ ζοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό, ὡς ἀπόβλητοι, ἀπορριφθέντες. Ἐννέα ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν Ἰουδαῖοι, καὶ ἕνας ἦταν Σαμαρείτης. Οἱ Σαμαρεῖτες καὶ οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὡστόσο οἱ δέκα ἦταν ἑνωμένοι, διότι τοὺς ἕνωνε ὁ πό...